Bir savaşta komutanın ordusu savaşı kaybeder ve ordu dağılır, komutan da kaçarak bir mağaraya sığınır. Mağarada oturup düşünürken bir karıncanın duvara doğru yürüdüğünü görür.
Karınca bulduğu küçük bir parça tanesini ağzına alıp duvara tırmanmaya çabalıyormuş. İlk çabası daha işin başındayken boşa çıkmış. Sonra tekrar denemiş ve duvarı yarılamışken tekrar aşağı yuvarlanmış ağzındaki arpayla birlikte. Kimi zaman duvarın ortasındayken kimi zamanda tam duvarın sonuna vardığı bir anda aşağı düşüyormuş. Ama karınca her defasında bir daha deniyormuş. Yılmadan, kararlılıkla ve sabırla…
Komutan tam YETMİŞ ÜÇ (73) denemeyi saymış ve nihayet karınca kendini duvarın öte tarafına atmayı başarmış.
İşte o an komutan mağaradan haykırarak kalkmış ve avazı çıktığı kadar bağırmış. Kendini dışarı atarak tekrar yeniden savaşmaya başlamış. Bunu gören askerler cesaretlenerek savaşı kazanmışlar. Ardındandır ki özürlü bacağına rağmen dünyayı fetihe kalkmıştır.
Komutan başarısını bir karıncanın cesaretini modelleyerek almıştır.
